Een gids voor trektochten in België en de buurlanden

Nog geen plannen voor een mooie trektocht dit jaar? Je wil niet te ver weg en iets dat gemakkelijk te bereiken is? Misschien vind je in België of de buurlanden wel iet naar jouw zin?
 
 Wie "mooiste trektochten" intikt op Google, die zal steevast toplijstjes vinden met tal van tochten (vooral) in het verre buitenland, die ook wel tot de verbeelding spreken: de Laugavegur op Ijsland, de Kungsleden in Zweden, het Pacific Crest Trail in de Verenigde Staten, Te Araroa in Nieuw-Zeeland of de trek naar de Everest Base Camp. Dat soort tochten is ook niet voor iedereen weggelegd. Dat kan om financiële redenen zijn, misschien ook om ecologische of andere. Maar geen nood. Je hoeft soms niet ver of duur te reizen om fantastische avonturen te beleven. In deze blogpost maak ik een schuchtere poging tot een selectie in het zeer ruime aanbod in België en zijn buurlanden.

In België hebben we een uitgebreid netwerk aan langeafstandspaden. De bekendste zijn die die beheerd worden door vrijwilligers van Grote Routepaden in Vlaanderen en Sentiers GR in Wallonië. Hun markeringen, het zij de wit-rode voor intraregionale langeafstandspaden, het zij de geel-rode voor "lokale" rondes binnen één regio, zijn bij heel veel wandelaars gekend. In Vlaanderen heten die laatste Streek-GR's, in Wallonië GR de Pays. Meer info over padmarkeringen en wegwijzers vind je hier.

Enkele klassieke GR's zijn:

Maar er bestaan in België niet enkel GR-paden waarop je mooie trektochten kan beleven. Zo zijn er o.a. volgende paden die echt wel de moeite zijn:

Voor trekkers met de tent is een bivakplek vinden geen sinecure. Bivakkeren in de natuur mag volgens de geldende regels niet.

Gelukkig zijn er enkele initiatieven die helpen om legaal te bivakkeren. Enerzijds heb je bivakzones, afgebakende terreinen waarop je je tent mag plaats voor één nacht en tussen bepaalde uren. De regels verschillen van regio tot regio, maar gelukkig is er de website bivakzone.be van Luc Selleslagh. Daar vind je uitgebreide informatie over de verschillende bivakzones in België. De Entre Lesse en Lomme en de Grande Traversée de la Forêt du Pays de Chimay (zie hierboven) zijn twee tochten met de nodige bivakzones.

En er zijn tuinen. Tijdens corona werd Welcome to my Garden opgericht. Via de website en app kan je in contact komen met mensen die hun tuin voor een nacht ter beschikking stellen. Een vergelijkbaar initiatief is Bivouac Chez Moi van de Club Alpin Belge. Beide iniatieven zijn specifiek op slow travellers, dus wandelaars en fietsers, gericht.

En dan zijn er uiteraard de klassieke overnachtingsplaatsen zoals campings, B&B's, hotels,...

Onze zuiderburen hebben echt alles te bieden als het op wandelen aankomt. Frankrijk is met zijn duizenden kilometers aan kust, duinen, stranden, kliffen, vlak terrein, natuurparken, laaggebergte, middengebergte en hooggebergte erg compleet. Frankrijk is dan ook mijn favoriete wandelland bij uitstek.

Het GR-netwerk is in Frankrijk erg uitgebreid. Net na de tweede wereldoorlog werden de GR 3 en GR 1 opengesteld en al snel volgden vele anderen. Er zijn momenteel ongeveer 300 GR's over het hele land. De markeringen zijn dezelfde als bij ons: wit-rood voor GR's, geel-rood voor GRP's. Enkel in de Vogezen is dat een beetje anders. Daar is het gedeelte GR5 dat door de Club Vosgien onderhouden wordt aangegeven met een rode rechthoek. De meeste langeafstandswandelroutes zijn GR's of GRP's, maar sommigen, zoals de Haute Route Pyrenéene (HRP) zijn dat niet. Enkele mooie paden zijn de volgende:

Frankrijk is op vlak van bivakmogelijkheden een waar paradijs - toch als je het vergelijkt met België en de andere buurlanden. Er zijn natuurlijk plaatsen waar je niet mag bivakkeren. Denk maar aan beschermde bossen, langs wegen, in de bebouwde kom of langs de kust. Sommige gemeentes verbieden elke vorm van vrij overnachten op het hele grondgebied. Ik denk daarbij onder meer aan de gemeente Luc op de GR70.

Ook wordt er een onderscheid gemaakt tussen wildkamperen en bivakkeren. Lees zeker dit artikel over wildkamperen en bivakkeren om het verschil te begrijpen. En het is belangrijk dat je het verschil kent, want in de meeste Franse natuurparken is het eerste totaal verboden, terwijl het bivakkeren er wel kan. Per natuurpark kunnen de regels verschillen. Zo mag je in de Vanoise enkel naast bepaalde refuges je tent opzetten. In de Cevennen, de Mercantour en de Écrins mag het ongeveer overal, zolang je dit tussen 19u en 9u doet, op minstens een uur wandelafstand van de dichtstbijzijnde autoweg.

Op vlak van wandelpaden heeft Duitsland ook veel in petto. De regio's zijn erg divers en je komt er bijna elk soort landschap en reliëf tegen dat je je maar kan wensen.

Het aanbod is - en dat is mijn persoonlijke mening - wel niet zo overzichtelijk als dat in Frankrijk. Elke regio heeft een "verein" of organisatie die belast is met de plaatselijke activiteiten, waaronder het wandelen. En behalve zogenaamde "Hauptwanderwege" (HWW of HW) zijn er ook nog andere langeafstandspaden die niet tot de HWW's behoren. In de Eifelregio heb je bijvoorbeeld 16 HWW's van de Eifelverein, maar de Eifelsteig of de Wildnis Trail behoren daar niet toe. Een blik op het aanbod van o.a. de Eifelverein, Schwarzwaldverein, Sauerländischer Gebirgsverein, Schwäbischer Albverein en Erzgebirgsverein kan al een eind helpen. En dan zijn er nog tal van andere initiatieven.

In Duitsland zijn er enkele kwaliteitscertificaten of -labels die verleend worden aan wandelwegen, waaronder "Top Trails of Germany", "Qualitätsweg Wanderbares Deutschland" en het "Wandersiegel Prämiumweg".

  Hieronder een lijstje met enkele toppers:

Luxemburg heeft heel wat moois te bieden. Je moet weten dat het noorden van het land deel uitmaakt van het Ardennen-Eifel-plateau dat geprangd ligt tussen de Maas in het westen en de Rijn in het Oosten. Dat deel heet de Ösling, of om het op zijn Luxemburgs te zeggen: Éislek. Dan weet je meteen ook waar de naam "Eislek Trail" vandaan komt. Het grotere zuidelijke gedeelte van Luxemburg valt onder het Gutland. De belangrijkste rivieren van het land zijn de Sûre en de Our. Die laatste vormt voor een groot deel de meanderende grens tussen Duitsland en Luxemburg.

GR's zijn in Nederland beter bekend onder de naam Lange-Afstand-Wandelpaden of LAW's. Deze zijn genummerd van 1 tot 17 en gebruiken dezelfde wit-rode markeringen als onze GR's. Hierbij drie paden die het verkennen waard zijn: