%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Datum: Dinsdag 21/07/2020 Etappe: Leudersdorf > Gerolstein Afstand: 33,8 kilometer Stijgingsmeters: 558m / Dalingsmeters: 650m Weer: Zonnig
De bivakplaats van deze nacht was ideaal. 's Ochtends klimt de zon over de horizon en verwarmt geleidelijk aan mijn tent, zodat eventuele condensatie al opgedroogd is nog voor ik uit de tent stap. Ook de jongeman die enkele meters verder ligt, Tim, staat op en vandaag trekken we samen verder. Tim heeft als einddoel Gerolstein, maar heeft nog twee dagen ter beschikking. Ikzelf wil vanavond al in Gerolstein zijn, goed voor een wandeling van zowat 34 kilometer.
We zijn nog maar een kilometer ver of we lopen al verkeerd. Nochtans had mijn gids ervoor gewaarschuwd dat de afslag makkelijk over het hoofd kon worden gezien. Gelukkig merkten we snel dat het pad waarop we liepen er niet echt gebruikt uitziet. Ook wel één van de nadelen van de Eifelsteig is dat, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de GR's bij ons of in Frankrijk, er geen aanduidingen zijn wanneer je een verkeerde afslag neemt. Op een GR heb je daarvoor een wit-rode X. Een beetje verder zie ik op de kaart tot tweemaal toe Römische Siedlung (vertaald: Romeinse nederzetting), maar als we voorbij die plekken komen zien we er niets van. Ik heb er ook geen idee van hoe exact de kaart is die ik bij me heb, want meer dan eens bleken er al onnauwkeurigheden op te staan. Omdat de ondergrond hier vooral uit kalk bestaat, zijn er verschillende kalkmijnen in de buurt. Je hoort niet alleen het lawaai dat uit de mijnen opstijgt, maar geregeld kom je ook zware vrachtwagens tegen en plakaten die aangeven dat er met springstof gewerkt wordt.
We moeten ongeveer 6 kilometer ver zijn als we aan de waterval van Dreimühlen aankomen. De waterval ontstond door menselijk toedoen. Zo werd het water van drie kleine bronnen bij de bouw van een spoorweg begin 20ste eeuw gekanaliseerd en omgeleid naar deze plek. Het water dat hier omlaag stroomt is kalkhoudend en dat kalk wordt door het vele mos vastgehouden zodat de kalkrots onder het mos elk jaar groeit. Het water heeft een constante temperatuur van maar 8°C, maar dat weerhoudt Tim er niet van om een ochtenddouche te nemen. Ik hou hij het bij een tweede ontbijt en een kort voetbad. We zijn net klaar als er ineens volk komt opdagen en dus ook teken voor ons om verder te trekken. Het volgende dorp is Niederehe. Een lieflijk dorpje met een Gasthof, echter op maandag en dinsdag gesloten. Om 11u zijn we in Kerpen waar we langs een mooie burcht wandelen die net een renovatie ondergaat. Het dorp zelf is ook wel mooi en rustig en er zijn verschillende eet- en drankgelegenheden, al dan niet gesloten. We stoppen bij de bakkerij voor wat lekkers. Een gedenkplaat maakt ons erop attent dat het huis waarin de bakkerij ligt in februari 1945 door een vliegtuigbom geraakt werd. Daarbij stierven drie kinderen.
Door de velden met de zon op volle sterkte gaat het verder naar Berndorf. Het dorpje heeft een versterkte kerk uit de 16de eeuw gelegen op een heuvel die de huizen rondom domineert. Het plaatje past ideaal in het landschap dat me, moet ik eerlijk toegeven, sinds gisteren in Ripsdorf echt kan bekoren. De Eifelsteig wisselt hier immers constant af tussen bos, velden en dorpen met meer dan eens vergezichten. Onderweg naar Hillesheim worden we gewezen op de aanwezigheid van een bunkerstelling uit de Tweede Wereldoorlog, maar daar zien we met het blote oog weinig van. Enkel een luchtfoto toont dat er in de velden nog restanten staan. Omstreeks 13 uur komen Tim en ik aan in Hillesheim. Dat stadje staat bekend als hoofdstad van de Krimi (u weet wel, het Duitse misdaadverhaal). Er is een Krimi-hotel, een heuse Krimi-bibliotheek ("Das Kriminalhaus"), maar ook een Krimi-wandeltocht van ongeveer 20 kilometer die je langs locaties uit verschillende Duitse misdaadromans moet brengen. Wij zijn geen fans van Krimi's, wel van lunchpauzes. We houden een uur halt voor de nodige versterking.
De Eifelsteig verlaat Hillesheim langs een imposante stadsmuur uit de 13de eeuw. We worden langs een fitness- en blotevoetenpad gestuurd om in Bolsdorf te geraken. Daarna volgt een lus in Dohm-Lammersdorf om tenslotte de Beilstein (475m) te overwinnen. Ook op weg naar het dorp Roth gaat het afwisselend tussen bossen en velden. Aan de Wolfsbeuel (531m) is er een mooi panorama, maar een bankje om even in de schaduw te verpozen ontbreekt. De Eifelsteig gaat om Roth heen. Bij het voetbalveld vraagt Tim wat water om de avond en nacht mee door te komen. Onderweg naar de Rother Kopf komen we langs twee grotten. Slechts de Mühlsteinhöhle kan bezocht worden. Verwacht geen spectaculaire stalagmieten, want deze grot ontstond doordat men er molenstenen kwam uithouwen. Je kan een twintigtal meter diep de frisse grot in en dat doet op een warme namiddag deugd. Om 16u30 komen we op de Rother Kopf (561m) aan vanwaar we een prachtig zicht hebben richting Gerolstein en omstreken. Ik neem hier ook afscheid van Tim. Hij gaat overnachten aan de hut in de bossen. Ik moet nog een viertal kilometer door de velden in een bijna ondraaglijke hitte.
Na ongeveer een uur kom ik op de camping van Gerolstein aan. Deze ligt pal op de Eifelsteig en net voor het stadje zelf. De camping heeft een plek specifiek voor passerende fietsers en wandelaars vanwaar je zicht hebt op één van de dolomietbergen, de Auberg (456m). Ik ben de enige wandelaar. Alle andere kampeerders zijn met de fiets op pad. Omdat we allen op doorreis zijn, is het al vroeg rustig in ons deel van de camping. De tweede nacht op rij waarin ik eens kan doorslapen zonder gestoord te worden! Een luxe!
