%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Heerlijk hebben we geslapen. We worden wakker met enkele zonnestralen. Al maken die ook weer gauw plaats voor wolken. En zo zal het de hele dag gaan.
Om 8u30 zijn we weg. Het koppel dat gisterenavond laat toekwam tijdens een regenbui is al vertrokken en we zien ze nog net achter een sneeuwveld op de col verdwijnen. Dan is het aan ons om aan de erg lastige klim te beginnen, met stijgingspercentages tot bijna 40%. Je leest het goed. De beklimming is echt niet van de poes. Een stevig tweede "ontbijt" dat we achter onze kiezen mogen steken.
Maar de inspanning loont ook de moeite. Boven op de Col du Petit Malrif (2830m) krijgen we uitzicht op het meer en in de verte de Monte Viso. Door de bewolking kleurt het water echter niet schitterend blauw, eerder donker en grauw. Sasha graveert zijn naam in het sneeuwveld, terwiijl we worden ingehaald door twee lopers. Twee Belgen, uit Namur. Zij leggen de etappes al lopend af, met maximaal 30-35 kilometer per dag. Zij zijn deze ochtend uit Abriès vertrokken! Flink tempo als je het mij vraagt. Ze wijzen erop dat we vandaag veel ultralopers gaan tegenkomen, want er is een wedstrijd aan de gang. We hadden de vele roze wimpeltjes al zien staan sinds ons vertrek uit Abriès, maar ik vermoedde eerder een wedstrijd die al afgelopen was.
We laten de lopers vertrekken, want er waait een frisse wind bovenop de col en zij lopen in short en tank top. Brrrr. Ik krijg het er koud van, terwijl we ons net lekker ingeduffeld hadden. De afdaling begint ook erg steil en is ook een beetje technisch. Je moet honderden meters door steenslag. Een goede tredzekerheid helpt hierbij. Bij Sasha gaat het al beter, maar toch is het nog moeizaam. Uiteindelijk bereiken we het vlakkere deel van de vallei zonder kleerscheuren en kunnen zo snel afdalen naar Les Fonts de Cervières (2040m). We zijn bijna aan het gehucht, als we de eerste ultraloper tegenkomen. Aangekomen bij Les Fonts de Cervières volgen er sporadisch nog enkele lopers. Ze hebben er nu al een 60-tal kilometer van in totaal 160 opzitten, althans, die die de volledige afstand lopen.
Na een uurtje pauzeren beginnen wij aan de volgende klim, dit keer naar de Col de Péas. Een heel ruige vallei en dat wordt nog geaccentueerd door de dreigende wolken. Het moeilijkste stuk wacht ons wanneer het pad in haarspelden steil omhoogloopt, ongeveer twee kilometer voorbij Les Fonts de Cervières. De lopers, die we nu in groten getale tegenkomen, wensen ons veel moed toe omwille van de stijgingsgraad, maar wij doen dat evenzeer met de 100 kilometer die hen nog te wachten staat. Als we voorbij het steile stuk zijn, begint het te druppelen. De hemel ziet er al de hele tijd erg dreigend uit, dus doen we onze regenkledij aan. Dat blijkt al snel niet meer nodig. Terwijl de kledij weer opbergen, worden we opgeschrikt door aanstormende straaljagers. Twee Mirages maken van de Alpen hun oefenterrein en vliegen aan lage hoogte naast ons. Het lawaai is oorverdovend. Sasha kijkt angstig, want het is de eerste keer dat hij zoiets hoort. En dan nog zo dichtbij. De tweede Mirage draait op zijn rug terwijl hij verdwijnt over de bergkam naast de Petit Rochebrune (3078m), zijn collega achtervolgend.
Om 14u30 zijn we op de Col de Péas (2629m). Een man met een walkietalkie en een Decathlon-tentje begroet ons. Hij maakt deel uit van de organisatie van de ultraloopwedstrijd en staat hier als verpleger. De lopers die we nu tegenkomen hebben al wat meer moeite. Velen zien er uitgeput uit en zijn blij dat ze eindelijk boven zijn. Wij beginnen nu aan de makkelijkere taak om af te dalen. Hoe ver we nog zullen wandelen, dat weet ik niet. De afdaling is eenvoudig en het gaat goed vooruit. Aan de kruising met de GR58-variante naar Aiguilles komen we een man tegen die alle wimpeltjes van de loopwedstrijd oppikt. Hij wandelt niet ver achter de laatste loper. "Als ze niet op tijd aan de checkpoint zijn, worden de mensen die voor me wandelen sowieso uit wedstrijd genomen", vertelt hij.
Tot Souliers is het nog 3,5 kilometer in dalende lijn. Een groot deel daarvan gaat vlot. We komen zo ook de familie Belgen van enkele dagen geleden weer tegen. We halen ze in net voor de finale afdaling in haarspelden naar Souliers (1830m). Sasha is opgelucht als we daar aankomen. We hebben al 17 kilometer op de teller. In de gîte zetten we ons bij verschillende anders wandelaars op het terras om te bekomen bij een drankje. De lopers uit Namur zijn er ook. We geraken aan de praat. De GR20 hebben ze ook al lopend afgelegd. Die vonden ze nog net te doen qua drukte. Maar de Tour du Mont Blanc, daar waren ze liever van weggebleven of op een kalmer tijdstip gegaan.
We hebben niet door dat we eventueel achter de gîte onze tent kunnen opzetten. Dus wandelen we nog een half uur door totdat we een geschikte plaats hebben gevonden voor onze tent, net voorbij de brug waar de weg de Torrent de Souliers oversteekt. En een waterbron hebben we ineens ook. We bekronen de dag met een chocolademousse. Dubbel en dik verdiend!
Gegevens wandeling:
Datum: Vrijdag 07/07/2023
Etappe: Le Grand Laus > Souliers
Afstand: 18,4 kilometer
Stijgingsmeters: 939m
Dalingsmeters: 1573m
Weer: Afwisselend bewolkt 17-20°C
