%20(7500%20%C3%97%201400px).png){kind=logo}
Het zuidelijkste deel van de Fagne-streek (niet te verwarren met de Hautes Fagnes of Hoge Venen) kent iedereen beter onder de naam Calestienne. Het is een dunne strook kalksteen die meer dan 100 kilometer lang is en doorloopt tot Aywaille. Het landschap is zeer heuvelachtig en her en der bots je op mooie rotsformaties. De Fondry des Chiens is welbekend, maar er is meer dan dat! Een kort, tweedaags avontuur met mijn zoontje Sasha in een voor hem onbekende streek kon niet uitblijven.
De bedoeling tijdens deze tocht was het niet om de eerder gelopen Grande Traversée (GTFPC) of de GRP125 te lopen, maar een eigen variant die nog veel meer moois in de streek laat zien. We legden in totaal bijna 34 kilometer af. Wil je het traject ook wandelen, maar niet alleen? Op 22 en 23 juni kan je meewandelen in het kader van "België Ontdekken". Alle info over de bivaktocht vind je hier.
Dag 1 - Couvin > Bivakzone Trois Fontaines
Datum: Vrijdag 12/04/2024 Afstand: 15,9 kilometer Stijgingsmeters: 300m
Dalingsmeters: 190m Weer: Bewolkt, soms zonnig, 19°C
We vertrekken aan het station. In de eerste kilometer verlaten we Couvin. Bij de oude Briqueterie gaan we onder de in 2017 geopende E420-snelweg door, naar een klein bosje met een fijn, kronkelend pad. Dat mondt uit op een straat naar Petigny. Aan een verlaten basketbalveld langs de Eau Noire houden we halt voor de lunch. Vanaf hier volgen we aan de overkant van de rivier de GTFPC naar Nismes. Aan een kapelletje nemen we een steile trap naar het arboretum van Mousty. Het pad erdoor is leuk en je krijgt er een uitzicht op Nismes bij. Zo komen we ietsje verderop aan een toren van het vroegere Château du Pont d'Avignon.
De Fondry des Chiens ligt niet ver van het dorpscentrum van Nismes, maar voor we daar heen gaan trekken we eerst nog wat rond in het natuurreservaat Les Abannets. Ook hier eerst een mooi vergezicht op het lagergelegen park, het Jardin d'O. Enkele geiten bekijken zeer gelaten ons vorderingen over het pad. Twee kilometer verder bereiken we de rivier Viroin en de oude spoorlijn. We wandelen parallel aan beiden naar het volgende hoogtepunt: de Roche aux Faucons. We kiezen een steil pad dat quasi recht naar boven gaat. Om overeind te blijven moeten we onze handen gebruiken. Boven krijgen we een uitzicht op de vallei van de Viroin en de tegenovergelegen steengroeve.
Nu kunnen we in één ruk doorwandelen naar wellicht het bekendste plekje in deze regio: de Fondry des Chiens. Bij mijn laatste passage in 2020 groeide de natuur nog welig in het zinkgat. Nu is het helemaal kaal. De rotsen komen erdoor misschien beter tot hun recht, maar het geeft toch een wat gekunstelde indruk. Desondanks is het een hele beleving en Sasha dartelt met plezier over de vele rotsen.
De GTFPC zal tot aan de bivakzone onze gids zijn. Maar eerst maken we nog een korte omweg door het natuurreservaat La Roche Trouée, waar de gulden sleutelbloem welig tiert. Hier ligt ook de Roche Trouée, de "rots vol gaten", die zijn naam geeft aan het gebied. Erna moeten we in de berm van de N99-autoweg wandelen tot aan de straat naar Regniessart. Het is dan nog anderhalve kilometer tot de bivakzone Trois Fontaines (vroeger La Roche Trouée). Er staat al een tentje en terwijl we de tent opzetten komen er nog andere wandelaars opdagen. Het wordt een fijne avond aan het kampvuur.
Dag 2 - Bivakzone Trois Fontaines > Mariembourg
Datum: Zaterdag 13/04/2024 Afstand: 18,0 kilometer Stijgingsmeters: 300m
Dalingsmeters: 435m Weer: Zonnig, 21°C
We zijn vroeg uit de veren. Om kwart voor negen zijn we weg. We nemen een klein pad naar het oosten i.p.v. de omweg via de GTFPC. Daarna volgen we het klassieke traject tot Olloy-sur-Viroin via een mooi bospad. We komen onderweg nog één van de bivakkeerders met zijn hondje tegen. Zij wandelen vandaag nog door naar de bivakzone van Mazée. In Olloy houden we halt bij de bakker en slaan we nog wat water in. De zon is vandaag van de partij en ondanks de milde temperaturen lijkt het ons veel warmer te zijn.
We verlaten Olloy via het kerkhof. Aan de spoorweg, nu enkel nog gebruikt voor recreatieve en toeristische doeleinden, volgen we de rails richting Viroin-sur-Olloy. Wel opletten dat je naast de sporen loopt, want er rijdt af en toe een trein. Net na de brug over de Viroin draaien we naar langs, een weg tussen de velden in. We steken de N99 weer over en dan moet we klimmen. De Roche du Pas is ons doel, met een (beperkt) uitzicht op Olloy. Anderhalve kilometer verder ligt de Carrière Prosper, een verlaten steengroeve met kaarsrechtse wanden die nu door klimmers gebruikt kunnen worden.
In de buurt loopt ook de noordelijke aftakking van de GTFPC naar Philippeville, via de GR12. We volgen die kort naar de voet van de Roche de la Maiselle. Het pad omhoog is steil, maar de klim loont zeker de moeite, al was het maar voor het uitzicht. Via een wildpad komen we tenslotte op een iets bredere weg dat ons naar een volgend uitzichtspunt leidt. 200 meter verderop ligt dan de ruïne van het Château de Haute Roche. Hoewel de toegang tot de ruïne verboden is, laat men toch toe om ze - op eigen risico - te bezoeken. Er staat zelfs een zitbank met uitzicht op Dourbes en de wijde Viroinvallei. Een uitstekende plek voor het middagmaal.
Na een snelle afdaling tanken we water op het kerkhof van Dourbes. Er hangt een affiche dat het niet toegelaten is, maar wij zitten bijna zonder water. In Dourbes volgen we de baan naar Nismes. Geen pretje in de volle zon. Maar het lijden heeft een reden: de fantastisch steile klim naar de Roche à Lomme. In het lagere gedeelte van de klim hangen volop rupsen aan hun zijden draadjes omlaag tussen de bomen en struiken. We moeten ons een weg banen en meer dan eens krijgen we een rups in het aangezicht of in de mond. Lekker! Hogerop komen we uit het struikgewas en krijgen we soort alpiene klim voorgeschoteld waarvoor we ook weer onze handen moeten gebruiken. Het is geen maat voor niets. Een prachtig uitzicht wacht er op ons. Voor ons ligt Nismes en Les Abannets. Rechts zien we grasvlakte op de Montagne aux Buis, waar we straks zullen wandelen.
In het volgende stuk moeten we weer eens vechten tegen de rupsen, maar daarvoor krijgen we op de Montagne aux Buis eveneens een mooi uitzicht. De afdaling is prachtig, door een ietwat surreëel bos. Daarna moeten we nog maar drie kilometer op relatief vlak terrein, grotendeels in de schaduw, naar het station van Mariembourg.
Bereikbaarheid:
Couvin en Mariembourg zijn bereikbaar met de trein vanuit Charleroi. Op weekdagen eenmaal per uur, in de weekends één trein per twee uur.
